ანტისტრეპტოდორნაზა B | ანტისხეულები

ზოგადი ინფორმაცია

A ჯგუფის სტრეპტოკოკები ინფექციების ფართო სპექტრს იწვევს (სასუნთქი სისტემის, კანის და კანქვეშა ქსოვილების, სისტემურ ანთებებს, ქუნთრუშას, სეფსისს და სხვა).

სტრეპტოდორნაზა ანუ სტრეპტოკოკური დეოქსირიბონუკლეაზა – ფერმენტია, რომელიც დნმ-ის დეპოლიმერიზაციას (მარტივ სტრუქტურულ ერთეულებად გარდაქმნას) უზრუნველყოფს და აქვს ანტიგენური თვისებები.

4 ტიპის სტრეპტოდორნაზა არსებობს (A,B,C,D) რომელთა შორის B სტრეპტოდორნაზა ყველაზე დიდი რაოდენობით წარმოიქმნება პიოგენური სტრეპტოკოკის მიერ.

ანტისხეულების ტიტრი ვლინდება მწვავე ინფექციიდან 1-2 კვირაში და პიკს აღწევს 3-6 კვირაში. თუ ანტისხეულების დონე მაღალი რჩება 6 კვირის განმავლობაში, უნდა ვივარაუდოთ რეინფექცია.

სტრეპტოდორნაზა B-ს საწინააღმდეგო ანტისხეულები ვითარდება A ჯგუფის სტრეპტოკოკური ინფექციების 85-80%-ში და ანტისხეულები პერსისტირებს ინფიცირებიდან 2-3 თვის მანძილზე.

სტრეპტოდორნაზას საწინააღმდეგო ანტისხეულები დიდხანს რჩება სისხლში, რაც საშუალებას გვაძლევს გამოვიკვლიოთ სტრეპტოკოკური ინფექციის შემდგომი გართულებები: რევმატოიდული ქორეა და სხვა.

როდის ტარდება კვლევა?

გადატანილი სტრეპტოკოკური ინდექციის დიაგნოსტირებისას

პაციენტის მომზადება: არ არის საჭირო

საკვლევი მასალა: ვენური სისხლი

შედეგების ინტერპრეტაცია

სტრეპტოდორნაზას საწინააღმდეგო ანტისხეულების კვლევა სენსიტიური მეთოდია პოსტ-სტრეპტოკოკური გლომერულონეფრიტის და მანეკროზებელი ფასციიტის სადიაგნოსტიკოდ. თუ სტრეპტოდორნაზას საწინააღმდეგო ანტისხეულების და სტრეპტოლიზინის საწინააღმდეგო ანტისხეულების მაჩვენებელი ნეგატიურია განმეორებითი კვლევისას, ეს იმას ნიშნავს, რომ პაციენტის სიმპტომები არ უკავშირდება პოსტ-სტრეპტოკოკურ გართულებებს.

ჩატარებული ანტიბიოტიკოთერაპია გავლენას ახდენს სტრეპტოდორნაზას ანტისხეულების რაოდენობაზე.