ტრიქომონა ვაგინალისი | დნმ (პჯრ რეალურ დროში)

T. vaginalis ავლენს ტროპიზმს ქალებში საშოსა და ურეთრის ლორწოვანი გარსის, ხოლო მამაკაცებში – შარდსადენის მიმართ, ამიტომ მწვავე მიმდინარეობისას კლინიკური გამოვლინებებია ვაგინიტი, ცერვიციტი და ურეთრიტი. ტრიქომონიაზის უსიმპტომოდ გადატანა, რაც ხელს უწყობს მკურნალობის არარსებობის გამო გართულებების განვითარებას, დამახასიათებელია ქალების 10-50%-თვის და მამაკაცების 60-70%-თვის. T. vaginalis-მა შეიძლება გამოიწვიოს ისეთი გართულებები, როგორიცაა მემბრანების ნაადრევი რღვევა, ნაადრევი მშობიარობა, ნაყოფის მცირე წონა, უნაყოფობა და მამაკაცებში დანამატების დაზიანება. გასათვალისწინებელია, რომ T. vaginalis დაკავშირებულია სქესობრივი გზით გადამდები სხვა ინფექციების განვითარების გაზრდილ რისკთან, განსაკუთრებით Neisseria gonorrhoeae -თან,ამიტომ T. vaginalis-ით გამოწვეული ინფექცია უნდა გამოირიცხოს ყველა პაციენტში გონორეის დიაგნოზით.

ტრიქომონიაზი ხშირად უსიმპტომოდ მიმდინარეობს და კლასიკური გამოვლინებები გვხვდება ინფიცირებულთა მცირე პროცენტში – ქაფიანი გამონადენი გვხვდება ტრიქომონიაზით დაავადებულთა მხოლოდ 10%-ში, “მარწყვის საშვილოსნოს ყელი” – შემთხვევების 2%-ში და pH-ის ზრდა – 16%-ში. ამრიგად, ტრიქომონიაზის დიაგნოზში გადამწყვეტ როლს ასრულებს ლაბორატორიული დიაგნოსტიკა და არა კლინიკური სურათი.

Trichomonas vaginalis-ით გამოწვეული დაავადებების ლაბორატორიული დიაგნოსტიკა მოიცავს პირდაპირი გამოვლენის მეთოდებს, როგორიცაა შეღებილი ნაცხის მიკროსკოპული გამოკვლევა, კულტურული მეთოდი სპეციალურ საშუალებებზე ინოკულაციით, პჯრ (PCR) დიაგნოსტიკა (პათოგენის დნმ-ის გამოვლენა) და ციტოლოგიური გამოკვლევა (PAP ტესტი); არაპირდაპირი მეთოდი – სეროლოგიური მარკერების (IgG, IgM) გამოვლენა.

ამჟამად ტრიქომონიაზის დიაგნოსტიკის ყველაზე გავრცელებულ მეთოდად რჩება მოლეკულური დიაგნოსტიკის მეთოდი – პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქცია (PCR). ეს მეთოდი  იძლევა მოკლე დროში მაღალი დიაგნოსტიკური მგრძნობელობით (95-100%) და სპეციფიურობით (95-100%-ზე) N. gonorrhoeae-ის იდენტიფიცირებისა და მკურნალობის დანიშვნის საშუალებას.

საკვლევი მასალა

პჯრ დიაგნოსტიკისთვის რეკომენდებულია:

• მამაკაცებში დილის შარდის პირველი ნაწილის გამოყენება. ეს არის ყველაზე ოპტიმალური მასალა, რომლის შემთხვევაშიც დიაგნოსტიკური მგრძნობელობა აღწევს 85%-95%-ს.
• ქალებში შარდის პირველი ნაწილის გამოყენებას აქვს უფრო დაბალი დიაგნოსტიკური მგრძნობელობა (დაახლოებით 80-90%), ვიდრე მამაკაცებში, ამიტომ ქალების შემთხვევაში უროგენიტალური ნაცხი აღიარებულია ტესტირებისთვის ყველაზე ოპტიმალურ მასალად. ქალებში შარდის პირველი ნაწილის შესწავლა შეიძლება გამოყენებულ იქნას ისეთ სიტუაციებში, როდესაც ძნელია საშოდან და საშვილოსნოს ყელიდან ნაცხის აღება (მაგალითად, ორსულ ქალებში) ან სახეზეა ცისტიტის კლინიკა (მათ შორის ქრონიკული). ქალების გამოკვლევის ყველაზე ოპტიმალური დროა ბოლო მენსტრუაციის პირველი დღიდან მეოთხე კვირა.
• ნაცხის ასაღები ჯაგრისი და ეპენდორფი სატრანსპორტო სითხით შეგიძლიათ აიღოთ სინევოს ფილიალებში.
• ნაცხის ასაღებად მიმართეთ ექიმ-სპეციალისტს (უროლოგი, გინეკოლოგი).

საკვლევი მასალა ლაბორატორიაში უნდა მოიტანოთ 13:00 სთ მდე.

როგორ მოვემზადოთ ტესტისთვის?

ნაცხის აღებამდე:

• არ გამოიყენოთ ვაგინალური შხაპი;
• რეკომენდებულია სქესობრივი კავშირისგან თავის შეკავება არანაკლებ 24-48 საათის განმავლობაში;
• არ მოშარდოთ უშუალოდ ნაცხის აღებამდე;
• კონტრაცეპტივების გამოყენება სამი დღით ადრე უნდა შეწყდეს;
• ნაცხის აღება ხდება კოლპოსკოპიიდან 24-48 საათის შემდეგ და საშოს ულტრაბგერითი გამოკვლევიდან – 24 საათის შემდეგ;

• ჩაიტარეთ გარე სასქესო ორგანოების ჰიგიენური პროცედურები საპნის და სხვა სარეცხი საშუალებების გამოყენების გარეშე;
• ტესტი შეიძლება ჩატარდეს არა უადრეს 10-14 დღისა ანტიბაქტერიული, ანტიფუნგალური ან ადგილობრივი ანტისეპტიკების მიღების დასრულებიდან;
• რეკომენდებულია ტესტის ჩატარება ოვულაციის დროს ან უროგენიტალური ტრაქტის ანთებითი დაავადების სიმპტომების არსებობისას.
• მენსტრუალური სისხლდენის დროს გამოკვლევა არ ტარდება.
• კვლევა ტარდება მიკროორგანიზმების შემცველი პრეპარატების (პრობიოტიკები, ევბიოტოცი) მიღებიდან 2 კვირის შემდეგ.