ონკონეირონული ანტისხეულები (Hu, Yo, Ri, CV2, Amphiphysin, Ma2/Ta)

ზოგადი ინფორმაცია

ანტინეირონული ანტისხეულები

აუტოანტისხეულების სპეციფიკური კლასია, რომლებიც კავშირშია პარანეოპლაზიურ ნევროლოგიურ სინდრომებთან.

პარანეოპლაზიური ნევროლოგიური სინდრომები კლინიკური ნევროლოგიური მდგომარეობებია, რომლებიც თან ახლავს ავთვისებიან სიმსივნეებს, მაგრამ სიმსივნით ან მისი მეტასტაზებით არ არის გამოწვეული. პარანეოპლაზიური სინდრომები ასევე არ უკავშირდება სისხლძარღვოვან ან ინფექციურ პროცესებს და არ არის გამოწვეული მედიკამენტების გვერდითი ეფექტებით. ეს სინდრომები ეფუძნება იმუნოლოგიურ მექანიზმებს.

სიმსივნის სხვადასხვა ტიპის უჯრედებს სხვადასხვა ტიპის ანტიგენები გააჩნია,რის შესაბამისადაც ხდება სპეციფიკური ანტისხეულების წარმოქმნა. ეს ანტისხეულები ჯვარედინად რეაგირებს ნერვული სისტემის იდენტურ ანტიგენებთან და პარანეოპლაზიური სინდრომის განვითარებას იწვევს.

ანტინეირონული ანტისხეულების აღმოჩენის შემდეგ ცნობილი გახდა, რომ პარანეოპლაზიური სინდრომით დაავადებულ პაციენტთა 2/3-ს  აღენიშნება სპეციფიკური აუტოანტისხეულები.

ანტიგენ-ანტისხეულის რეაქციები არამარტო მიუთითებს პარანეოპლაზიურ წარმოშობაზე შემთხვევათა თითქმის 100%-ში, არამედ, დაკავშირებულია კონკრეტული ტიპის სიმსივნეებთან. შესაბამისად, ანტინეირონული აუტოანტისხეულების აღმოჩენა შესაძლოა გადამწყვეტი აღმოჩნდეს კონკრეტული ტიპის სიმსივნეების ადრეულ დიაგნოსტიკაში.

პარანეოპლაზიური სინდრომი გვხვდება ნეოპლაზიების შემთხვევათა 15%-ში, ძირითადად დაკავშირებულია შემდეგ მდგომარეობებთან:

1. ფილტვის და კუჭის სინმსივნეები
2. ოტო-ნეირო-ოფთალმოლოგიური ნეოპლაზიები
3. ფილტვის წვრილუჯრედოვანი კარცინომა
4. ძუძუს და საკვერცხის კარცინომა
5. ლამბერტ-იტონის მიასთენიური სინდრომი
6. პარანეოპლაზიური ლიმბური ენცეფალიტი
7. ნათხემის პარანეოპლაზიური დეგენერაცია
8. ოპსოკლონია-მიოკოლნია-ატაქსიის სინდრომი
9. „რიგიდული“ სინდრომი (stiff-man syndrome)
10. პარანეოპლაზიური რეტინოპათია (ქვემწვავე ამავროზი/სიბრმავე)

პაციენტის მომზადება – არ არის საჭირო

საკვლევი მასალა –  ვენური სისხლი

შედეგების ინტერპრეტაცია

კვლევის პოზიტიური შედეგი ადასტურებს სპეციფიკური ანტისხეულების არსებობას პაციენტის შრატში.

ორაზროვანი მაჩვენებელი მიუთითებს იმაზე, რომ აუტოანტისხეულების არსებობა შრატში საეჭვოა. პაციენტის კლინიკური მონაცემების შესაბამისად, კვლევა შესაძლოა განმეორდეს 1-2 თვეში

უარყოფითი შედეგი მიუთითებს პაციენტის შრატში სპეციფიკური აუტოანტისხეულების არარსებობაზე