ფიბრინოგენი | ლაბორატორიული კვლევა

ფიბრინოგენი კოაგულაციის გარდა, ასევე მონაწილეობს ფიბრინოლიზურ რეაქციებში: ის იკავშირებს ჭარბ თრომბინს (ამიტომ მას ანტითრომბინ I-საც უწოდებენ) და ააქტიურებს პლაზმინოგენს. ამასთან დაკავშირებით, ფიბრინოგენის რაოდენობის და/ან სტრუქტურის ცვლილებამ შეიძლება გამოიწვიოს როგორც სისხლდენა, ასევე თრომბოზი.

გარდა ამისა, ფიბრინოგენი მიეკუთვნება მწვავე ფაზის ცილების ჯგუფს – მისი მატება შეინიშნება 24-48 საათის შემდეგ, რაც იწვევს ერითროციტების დალექვის სიჩქარის ზრდას (ფიბრინოგენი არის მთავარი ცილა, რომელიც გავლენას ახდენს ედს-ის მაჩვენებელზე). ანთებაში მონაწილეობის გარდა, ფიბრინოგენი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ასევე ანგიოგენეზის პროცესებში. ათეროსკლეროზული ფოლაქების წარმოქმნისას, ფიბრინოგენის დონე წარმოადგენს პროგნოზულ მარკერს გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების შემთხვევაში.

ფიბრინოგენს, ისევე როგორც ფიბრინს შლის პლაზმინი. ფიბრინოგენზე პლაზმინის მოქმედების შედეგად წარმოიქმნება X, Y, D და E ფრაგმენტები. მსგავსი ფრაგმენტები გამოიყოფა ფიბრინის დაშლის შემდეგაც, ასევე D-დიმერები და სხვა დეგრადაციის პროდუქტები, რომლებსაც აქვთ ჯვარედინი კოვალენტური ბმები.