ანტისხეულები ღვიძლის ხსნადი ანტიგენის მიმართ (LP/SLA)

ზოგადი ინფორმაცია

ანტისხეულები ღვიძლის ხსნადი ანტიგენის (ანტი-SLA ანტისხეულები) მიმართ აღწერილ იქნა 1987 წელს, როგორც ღვიძლისა და თირკმლის უჯრედების ციტოზოლში არსებული ცილის საწინააღმდეგო ანტისხეულები.

ღვიძლ-პანკრეასის საწინააღმდეგო ანტისხეულები (ანტი-LP) კიდევ უფრო ადრე იყო აღწერილი, მკვლევართა სხვა ჯგუფის მიერ, როგორც ღვიძლისა და პანკრეასის ქსოვილოვანი ცილის მიმართ რეაქტიული ანტისხეულები.

მოგვიანებით დადგინდა რომ ანტი-SLA და ანტი-LP ანტისხეულები იდენტურია და სამიზნე ანტიგენს წარმოადგენს 50კდა მოლეკულური მასის მქონე უჯრედული ცილა, რომელიც ჩართულია სელენო-პროტეინების სინთეზის პროცესში. სელენო-პროტეინების ოჯახის ცილებს არაერთი და მრავალფეროვანი ფუნქცია აკისრიათ უჯრედში. მათი ფუნქციური უკმარისობა დაკავშირებულია კუნთების, გულ-სისხლძარღვთა, ენდოკრინული, ნევროლოგიური, იმუნური და სხვა დაავადებების განვითარებასთან.

ანტი-SLA/LP ანტისხეულები შესაძლოა არსებობდეს იზოლირებულად, ან ანტინუკლეარულ (ANA) და გლუვი კუნთების საწინააღმდეგო (ASMA) ანტისხეულებთან ერთად პაციენტებში ტიპი 1 აუტოიმუნური ჰეპატიტით. ანტისხეულების არსებობა აღინიშნება დაავადების შემთხვევათა 15-30%-ში და ასოცირებულია:

• დაავადების მძიმე მიმდინარეობასთან
• ხანგრძლივი მურნალობის საჭიროებასთან
• რეციდივის მარალ რისკთან კორტიკოსტეროიდით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ
• ღვიძლის გადანერგვის საჭიროებასტან
• მარალ სიკვდილიანობასთან – ღვიძლის უკმარისობის გამო

როდის ტარდება კვლევა?

კლინიკური თვალსაზრისით, ანტი-SLA/LP ანტისხეულების გამოვლენა მნიშვნელოვანია იმ პაციენტებში, რომლებსაც დაავადების კლასიკური მარკერები არ აქვთ წარმოდგენილი.

ასევე, ჰეპატიტის გენეზის დასადგენად – ღვიძლის ქრონიკული ანთებითი დაავადებისა და აუტოიმუნური ჰეპატიტის დიფერენცირებული დიაგნოსტიკისათვის (ნეგატიური აუტოანტისხეულებით).

პაციენტის მომზადება – კვლევა ტარდება უზმოდ, ან კვების შემდეგ

საკვლევი მასალა: ვენური სისხლი

რეფერალური ნორმები: < 10 ერთ/მლ : ნეგატიური

კვლევის უარყოფითი პასუხი არ გამორიცხავს აუტოიმუნური ჰეპატიტის დიაგნოზს.